Πλούσιοι και Φτωχοί

Η πρώτη βασική αρχή πλούτου έχει να κάνει με τη γενικότερη νοοτροπία μας και τη στάση ζωής μας. Οι πλούσιοι βλέπουν παντού αφθονία και σκέφτονται μόνο αφθονία ενώ οι φτωχοί έχουν αναγάγει τη μιζέρια σ’ επιστήμη βλέποντας παντού ελλείψεις, προβλήματα, καταστροφή και χάος.

Βρίσκω πολύ εύστοχη την παρομοίωση της φτώχειας με μια γριά μέγαιρα, φωνακλού και γκρινιάρα που σε κυνηγά και δε σε αφήνει ήσυχο, ενώ ο πλούτος είναι ένα μικρό παιδάκι που μόνο αν κερδίσεις την εμπιστοσύνη του θα έρθει δειλά και θα καθίσει στην ποδιά σου. Εσύ με τη νοοτροπία σου, η οποία αντανακλά σε πράξεις – ή και σε αδράνεια- θα έλξεις σα μαγνήτης είτε τη γριά μέγαιρα είτε το παιδάκι.

Κι επειδή οι δύο βασικές κατηγορίες ανθρώπινων χαρακτήρων είναι οι άνθρωποι των αποτελεσμάτων που αναλαμβάνουν πάντα τις ευθύνες τους κι οι άνθρωποι των δικαιολογιών που αναζητούν μονίμως φταίχτες, θα παρατηρήσεις οτι οι αποτυχημένοι είτε ενεργούν απερίσκεπτα κι αλόγιστα – με τον εγκέφαλό τους στο μούσκιο- είτε αδρανούν εντελώς κι αφήνονται έρμαια των περιστάσεων και των συνθηκών ρίχνοντας πάντοτε το φταίξιμο στον καιρό, στην υγεία τους, στην ηλικία τους, στην κυβέρνηση, στους άλλους.

Αντίθετα, η εξαιρετικά ισχνή μειοψηφία των ανθρώπων που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους κι έχουν τον έλεγχο της ζωής τους είναι οι πολύ επιτυχημένοι άνθρωποι που αντί να γκρινιάζουν για τις δυσκολίες, αναζητούν λύσεις κι οραματίζονται την πρόοδο. Δεν ρίχνουν ποτέ το φταίξιμο στους άλλους κι όταν πέφτουν δεν αρχίζουν τα κλαψουρίσματα και τους θεατρινισμούς σε ρόλο θύματος. Αντίθετα, φροντίζουν να σηκωθούν όρθιοι ξανά και συνεχίζουν την προσπάθεια μέχρι να φτάσουν στον επόμενο στόχο.

Η δεύτερη βασική αρχή πλούτου είναι οτι οι πλούσιοι βλέπουν ευκαιρίες εκεί που οι φτωχοί βλέπουν προβλήματα.

Η τρίτη βασική αρχή είναι οτι οι πλούσιοι επιτρέπουν στις αποδόσεις των επενδύσεών τους να ωριμάσουν. Αν παραλληλίσουμε το χρήμα στην μορφή πρωτογενούς εισοδήματος με σπόρο, οι πλούσιοι το φυτεύουν και το καλλιεργούν κι έχουν τη σωφροσύνη και την υπομονή να περιμένουν μέχρι να γίνει δέντρο και να δώσει καρπούς. Από τους καρπούς, ένα μέρος θα κρατήσουν για τις δαπάνες τους κι ένα μέρος θα το χρησιμοποιήσουν σαν σπόρο που θα
ξαναφυτέψουν….έχουν δηλαδή τη συνήθεια να επανεπενδύουν τα κέρδη τους. Αντίθετα οι φτωχοί καταναλώνουν το σπόρο και δεν μπαίνουν ποτέ στη διαδικασία της καλλιέργειας και της μακροχρόνιας υπομονής κι αναμονής μέχρι να ωριμάσουν οι αποδόσεις των επενδύσεων. Δεν διανοούνται να στερηθούν κάτι προσωρινά για ν’ απολαμβάνουν σε βάθος χρόνου καλά οικονομικά αποτελέσματα.

Η τέταρτη αρχή πλούτου αποδίδεται με το αρχαίο Ελληνικό ρητό “όμοιος ομοίω αεί πελάζει” δηλαδή “κάνει κανείς παρέα με όμοιούς του”. Όσο απλοϊκή κι αν φαίνεται, είναι μια θεμελιώδης αρχή γιατί έχει να κάνει με το περιβάλλον μας. Είμαστε αποδεδειγμένα ο μέσος όρος των πέντε ανθρώπων με τους οποίους κάνουμε πιο συχνά παρέα. Κι επειδή δεν είναι εύκολο να κάνουμε παρέα με τους πιο επιτυχημένους ανθρώπους του πλανήτη, ωστόσο είναι πανεύκολο ν’ανεβάσουμε το μέσο όρο των φίλων μας, αν αυξήσουμε τον αριθμό των βιβλίων που διαβάζουμε. Έχοντας κάνει προσεκτική επιλογή βιβλίων, για όσες ώρες είμαστε βυθισμένοι στις σελίδες τους, οι συγγραφείς τους γίνονται οι καλύτεροί μας φίλοι. Όμως πέρα από το ανθρώπινο περιβάλλον, σημαντική επίδραση επάνω μας έχει και η περιοχή κι η γειτονιά που ζούμε. Ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνεις αν είσαι διατεθειμένος ν’ αρχίσεις να δημιουργείς πλούτο, είναι να βρεθείς ανάμεσα σε ανθρώπους που είναι ήδη πλούσιοι. Κι ενώ ο φτωχός γείτονας θα παλεύει ολόκληρες ώρες να επισκευάσει μόνος του την υδρο-ροή της σκεπής του σπιτιού του, γιατί η μειωμένη του σύνταξη δεν του επιτρέπει να καλέσει υδραυλικό, ο πλούσιος θα παίζει γκόλφ και θα κλείνει συμφωνία συγχώνευσης με τον συμπαίκτη του, δίνοντας αυξήσεις στα στελέχη του κι εξασφαλίζοντας εκατοντάδες θέσεις εργασίας για την επόμενη δεκαετία. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, δύο άνθρωποι, δύο διαφορετικοί κόσμοι. Σε ποιον θέλεις ν’ανήκεις?

Η πέμπτη αρχή πλούτου αφορά στη σχέση πλουσίων και φτωχών με το χρήμα. Οι φτωχοί έχουν το χρήμα αφεντικό τους γιατί δουλεύουν γι’αυτό, ενώ οι πλούσιοι το έχουν υπηρέτη τους και το βάζουν να δουλεύει για κείνους.

Εδώ αξίζει να εστιάσουμε την προσοχή μας στο τραγικά λανθασμένο παλιό κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο το οποίο όχι μόνο δεν ισχύει πια, αλλά επιπλέον είναι ανθρωποφάγο.

Σοφία Σ.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.